Prijsofferte ramen

Raam met dubbele beglazing:
Glas is een veelgebruikt doorschijnend materiaal, een integraal onderdeel van elk raam, of het nu oud hout of modern plastic is. Maar zoals u weet, is het door het glas dat het meeste warmteverlies plaatsvindt in de raamconstructie.

Inderdaad, als we de thermische geleidbaarheid van glas en PVC (evenals glas en hout) vergelijken, dan is het verschil minstens zes keer zo groot. En aangezien het aandeel glas in de totale oppervlakte van het raam 70-80% is, moeten we een teleurstellend feit stellen: tot 50% van de warmte van het huis gaat via de ramen naar de straat, namelijk via het glas. Maar aangezien er nog geen waardig alternatief voor glas is, moeten we een manier zoeken om het belangrijkste nadeel ervan te omzeilen – hoge emissiviteit, d.w.z. het vermogen om gemakkelijk thermische energie uit de kamer te absorberen en met hetzelfde gemak naar de straat te stralen.

De oplossing voor dit probleem bestond lange tijd in het gebruik van twee glaskozijnen in een massief raamkozijn. De luchtkamer tussen de frames speelde de rol van warmte-isolator. In de tweede helft van de 20e eeuw vond een grote doorbraak plaats in de ontwikkeling van de raamindustrie, en nu wordt de massieve structuur met twee frames vervangen door een efficiëntere compacte glaseenheid in een enkel frame (PVC of hout).

Camera in een oud en modern venster
Ter vergelijking: de dikte van een klassiek houten raam met twee kozijnen is ≈ 200 mm, en de dikte van een kunststof raam is 60-70 mm, waarvan een raam met dubbele beglazing slechts 32-44 mm in beslag neemt. Dit is een unit met dubbele beglazing van 3 glazen met daartussen twee afgesloten kamers.

Raam met dubbele beglazing
De luchtkamer tussen de glazen is de doorslaggevende factor om grote warmteverliezen te helpen voorkomen. Lucht is immers een goede warmte-isolator. Het warmtegeleidingsvermogen is bijna 30 keer lager dan dat van glas. Maar voor een maximaal effect is het noodzakelijk dat:
de kamer tussen de glazen was afgesloten, d.w.z. geïsoleerd van de externe omgeving;
de lucht binnen was droog.
Er zijn nog andere factoren die hieronder worden besproken.

Het was natuurlijk bijna onmogelijk om een ​​hoge dichtheid van het interframegebied te bereiken in oude raamconstructies (hout). Met de uitvinding van dubbele beglazing, die nu wordt gebruikt, is de situatie radicaal veranderd. Dankzij moderne technologieën is zo’n belangrijke indicator als de warmteoverdrachtsweerstand van dubbele beglazing dichter bij de indicator met dezelfde naam voor het PVC-profiel gekomen. Hier zijn de specifieke cijfers: voor PVC-profielen – 0,6-0,81 (m2 • ° C) / W, voor dubbele beglazing – 0,31-0,52 (m2 • ° C) / W.

Dus wat is een raam met dubbele beglazing, hoe zit het en hoe kies je het “juiste” raam met dubbele beglazing bij het bestellen van kunststof ramen?

Een raam met dubbele beglazing is een constructie van twee of meer glazen die aan elkaar zijn gelijmd met behulp van afstandhouders en kit. Afstandhouders bevinden zich langs de omtrek van de glaseenheid en scheiden de glasplaten op een bepaalde afstand. De ruimte tussen de ruiten (kamers) is hermetisch afgesloten en gevuld met gedroogde lucht of ander gas. Kamers in een glazen eenheid zijn niet alleen geïsoleerd van de externe omgeving, maar ook van elkaar.
Een beetje geschiedenis
Het prototype van de isolatieglaseenheid werd in 1865 uitgevonden door de Amerikaan T. Stetson. In zijn ontwerp speelde een dik touw de rol van een afstandsframe. Maar pas in 1934 vond deze uitvinding praktische toepassing: de industriële productie van isolatieglaseenheden voor treinwagons begon in Duitsland. En na 4 jaar begonnen de Amerikanen zelf ramen met dubbele beglazing te produceren voor de ramen van woongebouwen. Alleen het frame was toen gemaakt van lood en de hele structuur was hard afgedicht. Dergelijke ramen met dubbele beglazing waren niet bestand tegen temperatuuruitzetting, het glas pelde van het frame en barstte vaak.

De Duitsers hebben het probleem halverwege de vorige eeuw opgelost – ze vermoedden de glaseenheid niet te verzegelen, maar deze te verzegelen met een elastische verzegeling. Het frame is van aluminium hol gemaakt en er is een ontvochtiger in gegoten. De luchtontvochtiger absorbeerde vocht uit de lucht die in de zak achterbleef, waardoor condensatie op de binnenoppervlakken van het glas werd geëlimineerd.

In 1970 verscheen een moderne dubbele beglazing met “dubbele afdichting” -technologie. Overigens wordt deze technologie tot op de dag van vandaag gebruikt om tot 90% van de dubbele beglazing te produceren. Het principe van dubbele afdichting is als volgt:

Primaire kit (thermoplastisch butyl), verwarmd tot 100⁰, wordt op de zijkanten van de afstandhouder aangebracht en de glazen worden ertegenaan gedrukt. Een dunne laag butyl (minder dan een millimeter) lijmt niet alleen het frame aan het glas, maar beschermt ook de binnenruimte van de tas tegen binnendringend vocht van buitenaf.
Secundaire kit (op basis van thiokol), in een dikke laag aangebracht op de rand van de glaseenheid. Het voorkomt ook het binnendringen van vocht. Daarnaast geeft het de verbinding de nodige stevigheid en tegelijkertijd voldoende elastisch bij eventuele beweging bij temperatuur- of drukveranderingen.

De spacer (ook wel spacer genoemd) dient als spacer tussen de glazen. Het is ook het primaire frame van een raam met dubbele beglazing. Het is ook een container voor luchtdrooggranulaat. De spacer is echter en het zwakke punt van een raam met dubbele beglazing: in het koude seizoen verandert het in een “koudebrug” waardoor warmte “stroomt” van de kamer naar de straat. Het is gemakkelijk op te merken aan druppeltjes condensaat en ijs in de zogenaamde randzone van de verpakking (langs de contour), wat duidt op een lage glastemperatuur in dit gebied.

Wat is er? En dat allemaal in dezelfde hoge thermische geleidbaarheid van het uitgangsmateriaal. Aluminium, waarvan traditioneel afstandhouders worden gemaakt, heeft een hoge warmtegeleidingscoëfficiënt – 10 keer hoger dan die van kunststof. Het frame staat in nauw contact met het glas (een dun laagje butyl telt niet), wat resulteert in een directe verbinding tussen het binnenste glas en het buitenste glas.

Is ‘koud’ aluminium zo’n onvervangbaar materiaal voor kozijnen? Natuurlijk niet. De blijvende populariteit van aluminium afstandhouders is te danken aan hun lage prijs en stabiele kwaliteit: langdurig vormvast, compatibiliteit met kitten. Maar er is een alternatief voor aluminium: dit is PVC en polyisobutyleen en polypropyleen en polymeerschuim – materialen die tientallen en zelfs honderden keren minder thermische geleidbaarheid hebben dan aluminium. Hetzelfde gegalvaniseerde staal is veel beter dan aluminium in termen van parameters als thermische geleidbaarheid en mate van thermische vervorming. De productie van afstandhouders uit “warme” materialen komt in een stroomversnelling, maar in ons land is hun populariteit nog niet erg hoog: sommige worden niet geproduceerd of geïmporteerd, andere zijn niet betaalbaar en andere worden simpelweg niet genoeg “gepromoot”.

Misschien is het belangrijkste alternatief voor aluminium tegenwoordig plastic (PVC). Een duidelijk voordeel van kunststof kozijnen is een lage thermische geleidbaarheid, waardoor het voorkomen van “koude bruggen” praktisch uitgesloten is. Ze zijn ook niet bang voor veranderende weersomstandigheden, temperatuurdalingen. De oorspronkelijke vorm en uitstraling blijven jarenlang behouden. Een nadeel van kunststof is de lage hechting (adhesie) bij sommige soorten kitten. Maar dit probleem wordt opgelost door compatibele afdichtingsmiddelen (polyurethaan) te gebruiken, of door een dunne aluminium- of stalen coating aan te brengen op de niet-kopse randen van het PVC-frame.

Een goed voorbeeld van een “warme” afstandhouder is het Thermix kunststof frame gemaakt volgens de zogenaamde TGI methode. Het uitgangsmateriaal van het frame is polypropyleen, dat een lage thermische geleidbaarheid heeft, en 0,1 mm dikke staalfolie met uitstekende hechting (compatibiliteit met kitten).

Thermix kunststof frame
Een andere reden ten gunste van kunststof kozijnen is de verscheidenheid aan kleuren: naast de standaard witte kleur zijn er andere kleuroplossingen, waarmee u een harmonieuze combinatie van de kleur van het PVC-profiel van het raamkozijn en het kozijn van de glazen eenheid.

Kleuroplossingen voor afstandhouders
Een belangrijk voordeel van PVC-afstandhouders is hun prijs – deze is iets hoger dan die van aluminium. Dit verschil rechtvaardigt zich in ieder geval.

Een paar woorden over de afmetingen van de afstandhouders, namelijk de breedte.

Frames zijn verkrijgbaar in breedtes van 5,5 tot 23,5 mm. De breedte van de afstandhouder bepaalt de diepte van de luchtkamer (glazen spleet) van de glaseenheid. Bij oude houten ramen is de luchtkamerdiepte circa 150 mm. Als u naar een moderne dubbele beglazing kijkt, is de diepte van de kamer niet meer dan 16 mm, soms (in verpakkingen met één kamer) – 24 mm. Is het niet een beetje?

Theoretisch, hoe breder het frame en dus hoe dieper de kamer, hoe warmer de glaseenheid en hoe hoger de geluidsisolatie. Maar in de praktijk blijkt dat de thermische isolatie-indicatoren van een raam met dubbele beglazing met een toename van de breedte van het frame tot 16 mm echt groeien, van 16 tot 24 mm veranderen ze niet, en meer dan 24 mm, op de integendeel, ze nemen af, omdat convectie plaatsvindt in de kamer – luchtcirculatie. Dit leidt tot een actieve warmte-uitwisseling tussen de glazen, oftewel warmtelekkage. 

Prijsofferte ramen

Nieuwe Deur Kopen